05-07-2021

Prosimy o pomoc

Ile rodzic musi mieć siły w sobie, żeby patrzeć jak jego dziecko cierpi. Ta bezradność gdy stoisz przy łóżku , trzymasz za rękę syna i nie możemy nic więcej. Chcielibyśmy dać wszystko, a pozostało nam tylko patrzeć jak cierpi.
Korneliusz to zawsze uśmiechnięty, sympatyczny, pełny energii ośmioletni chłopiec z małej wsi w województwie warmińsko-mazurskim. Pochodzi z wieloletniej rodziny. Ma dwie siostry oraz dwóch braci. Nieszczęścia nie omijają tej rodziny, najstarszy z nich zmarł tragicznie w zeszłym roku.

Kornel to pilny i wzorowy uczeń, pięknie recytuje (wygrał gminny konkurs recytatorski). Jest lubiany przez rówieśników i kochany przez całą rodzinę. Uwielbia tańczyć, a różne rodzaje muzyki nie są dla niego przeszkodą. Układa klocki lego, jeździ na rowerze, spotyka się z rówieśnikami na placu zabaw ale najbardziej lubi spędzać czas z młodszą siostrą.Wiosną nic nie wskazywało, że w najbliższym czasie nasz świat zostanie wywrócony do góry nogami, a nasze życie będzie kręciło się wokół choroby dziecka. Gdy wszyscy pod koniec marca przygotowywali się do świąt Wielkiej Nocy, my obserwowaliśmy niepokojące zachowania synka.

Pierwszym sygnałem był fakt, że Kornel nie chciał jeździć na ulubionym rowerze. Synek stał się apatyczny, niechętny do zabawy, ciągle uskarżał się na bóle pleców i ramion. Zaczęły się wizyty u specjalistów, ale ich leczenie nie przyniosły pozytywnych wyników, wręcz jego stan się pogarszał. Po świętach zaczął tracić wzrok, wtedy trafiliśmy na SOR w Wojewódzkim Szpitalu w Elblągu. Mieliśmy szczęście i młoda lekarka, nie zbagatelizowała objawów i zleciła tomografię, która wykazała guza mózgu. Syn natychmiast został przetransportowany do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie gdzie 15 kwietnia miał operację.

Wyniki histopatologii wykazały, że to czaszkogardlak, guz łagodny. Guz jednak nie został w całości usunięty, ponieważ wrósł się w nerwy. Próba wycięcia guza w całości doprowadziłaby go do śmierci. Po operacji się wybudził i przez kilka dni mogliśmy się w miarę normalnie z synem kontaktować. W czwartej dobie po operacji wszystko się zmieniło, Kornelek stracił przytomność i zapadł w śpiączkę, trafił na OIOM, na którym leży po dziś dzień.

Dalsze leczenie guza praktycznie jest niemożliwe, ponieważ dziecko jest w śpiączce i nie kwalifikuję się na chemio- czy radioterapię. Jego organizm jest bardzo osłabiony, co chwilę łapie infekcję. Jest po zabiegu tracheotomii oraz ma założoną sondę żołądkową (PEG).

W związku z tym, że Kornel nie jest naszym jedynym dzieckiem zdecydowaliśmy, że to ja, jako ojciec będę przy Synu w szpitalu, a matka będzie dojeżdżała i opiekowała się pozostałym rodzeństwem. Mieszkam w przyszpitalnym hotelu, ponieważ w OIOM-ie rodzice nie mogą przebywać cały czas. Koszty dojazdu żony, pobyt w hotelu znacznie uszczupliły nasz rodzinny budżet.
Lekarze z Centrum Zdrowia Dziecka, przygotowują Kornela do opuszczenia szpitala i przeniesienia go do stacjonarnego hospicjum w Olsztynie. Wszystko niestety kosztuje, a my chcielibyśmy być w pobliżu syna, aby tą całą sytuację przeżywać razem a nie w pojedynkę. Prosimy więc ludzi dobrej woli o wsparcie finansowe. Środki finansowe przeznaczymy przede wszystkim na specjalistyczną opiekę i akcesoria medyczne, pobyt jednego z rodziców przy dziecku, aby w tych ciężkich dla niego chwilach nie był sam.

Wszystkim Darczyńcom z góry DZIĘKUJEMY!